Spurtjes

Gisteren komen mijn hond en ik thuis om half tien na de hondenschool. En wat treffen we aan in de zetel: ventje en D gezamelijk voor de TV. Nochthans lag hij stil in zijn bedje toen we vertrokken en gaat hij meestal braaf slapen. Volgens D heeft hij erg geweend, hij heeft drie keer geprobeerd hem terug in zijn bedje te leggen maar zonder succes. Ik geef hem dan maar een marathonsessie borstvoeding: na afloop lijkt hij goedgezind maar slapen wil hij niet. Hij weent ongelooflijk als we nog maar aanstalten maken hem in zijn bedje te leggen. Nieuwe luier aan help tniet, koorts genomen, dat was het niet, in de verste verte nog geen nieuwe tandjes te zien. Ik zit er dus mee boven op ons bed en opeens drukt hij zich op zijn knietjes en handjes en beweegt een aantal centimeters vooruit. Joehoe! Je moet weten dat Ventje nogal 'chubby' is, om het met een mooi Engels woord te zeggen (krijgt borstvoeding op aanvraag en tja...) : kruipen lukte dus nog niet. Hij kon paracommandogewijs op zijn buik rondjes draaien rond zijn as en al zich rollend doorheen de kamer voortbewegen maar dat was ook alles. Wij waren dan ook heel blij met zijn eerste poging gisteren.
Maar slapen lukte nog steeds niet, het was ondertussen al na elf uur, 's namiddags had hij ook maar even geslapen. We legden hem dan maar tussen ons in, en lagen als zombies wat naar hem te staren, het licht aan want ook dat mocht niet uit. Opeens zie ik hem in zijn handjes klappen. D gelooft het eerst niet ('zal wel toevallig geweest zijn'), maar nee hij laat nog een tiental minuutjes ostentatief zijn nieuwe vaardigheid zien. Als wij ook meedoen kan de pret niet op. Om 11:48 leggen we hem in zijn bedje en valt hij als een blok in slaap, en wij ook als trotse ouders...