Scheidingsangst

Vandenacht heeft mijn R voor de eerste keer in zijn eigen kamertje geslapen. Hij is een slechte slaper, en werd vaak wakker als we zelf gingen slapen, naar het toilet gingen etc. Ik hoop dat hij op zijn eigen kamertje iets beter slaapt. Hij is om elf uur wakker geworden, en om twee uur, heeft gedronken en is dan direct terug op zijn eigen kamertje gaan slapen. Vandemorgen was hij zoals gebruikelijk om half zeven wakker. Het is dus eigenlijk best meegevallen, geen hysterische toestanden, geen verhuis-terug-naar-ons midden in de nacht. Blijft wel het feit dat onze slaapkamer ineens zo leeg is. En dat elke stap naar meer 'zelfstandigheid' van R toch zwaar weegt, waarschijnlijk voor mij meer dan voor hem. Want ik geef toe dat ik een beetje aan scheidingsangst leid. R krijgt nog borstvoeding, is nog nooit uit logeren geweest, sliep dus tot voor kort bij ons in de kamer... Toen ik twee weken geleden in Parijs was voor een tweedaagse meeting stonden de tranen bijna in mijn ogen voor mijn vertrek, hoewel vader en kind het perfect hebben gedaan met zijn tweetjes. Waarschijnlijk wordt het met de jaren beter, laat ons hopen...