Gisteren was het R. zijn verjaardagsfeestje. Weliswaar een week te vroeg, maar het was een gedeeld verjaardagsfeestje met twee neefjes en een nichtje. De buit aan verjaardagscadeautjes was een heleboel peuterspeelgoed én peterschap over een skink in Plankendael. Joepie! Dit geeft mij alvast een excellent excuus om een abonnement op Zoo+Plankendael te nemen. Men kan zijn petekindje toch niet verwaarlozen, een bezoekje op tijd en stond is wel het minste. Het peuterspeelgoed was ook zeer welkom, want wij hadden vooral babyspeelgoed, en vooral mijn eigen inspiratie hiermee was zo goed als op. Men kan maar zoveel keer met volle goesting een blokkentoren bouwen die daarna onmiddellijk vakkundig afgebroken wordt. Voor mama was het leukste speelgoed de Fischer Price boerderij. De huidige Fischer Price mannekes en diertjes zijn wel een stuk lelijker dan die van onzen tijd. Waarschijnlijk is dit gebrek aan appreciatie mijnentwegen wel voor een stuk te wijten aan andere tijden, andere mores en zegt R over dertig jaar hetzelfde. En ik ben er zelf nog niet helemaal uit of ik het houden van dieren als nutsdieren op een boerderij nu wel ethisch vind*, zelfs al is het op een erf met ruime stallen en een ganse hooizolder voor één haan. Toch kunnen R en ik ons helemaal uitleven. Het lievelingsdier van R is het varkentje, dat van mij het paard, en de boer heet Yves Leterme en moet het merendeel van de tijd opgesloten in de graanschuur doorbrengen.
Ik kan niet wachten tot hij oud genoeg is om met Schleich diertjes te spelen, ik sta vaak verlangend voor de etalage in De Krokodil te kijken en kan mij met moeite inhouden om hem alvast de ganse collectie aan te schaffen.
*Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor de dierentuin, en voor Bumba, die woont in een circus met **wilde** dieren. Aaagh, het hebben van kinderen en het hebben van principes is soms zeer moeilijk te combineren.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment